Het Boek

HET BOEK

In de boekwinkel stond bij de poëzieafdeling een 

man die het ene na het andere boek uit de kast trok, 

doorbladerde en daarna weer terugzette. Ik kende het 

gevoel. Het gevoel dat er een boek moest 
bestaan dat geschreven was voor jou en jou
 alleen. Nadat hij alle boeken door zijn 
handen had laten gaan, verliet de man 
gedesillusioneerd de winkel. Ik ging achter hem aan 
en riep, Meneer, dat boek dat u zoekt, dat bestaat. 

Ik heb het geschreven, voor u en voor u alleen. 

De man viel me huilend in de armen en bedankte
 me uitvoerig, waarna we ieder ons weegs gingen. 
Ik had van het hele boek nog nooit een letter 
op papier gezet, maar dat gaf niet. 
Het was genoeg om te weten dat het bestond.

Dit proza-gedicht hoorde ik afgelopen vrijdag in boekhandel Hijman in Arnhem. De dichter is Marc van der Holst. De gelegenheid het driedaagse literatuurfestival Nieuwe Types. Ik kwam in drie boekhandels met diverse optredens van schrijvers. Ik hoorde stukjes voorlezen, discussies tussen Abdelkader Benali en een student Creatief schrijven , tussen Alex Boogers en een toeschouwer en had een goede avond. In de pauzes las ik in boekhandel Heijman een stuk uit 'Nacht' van Karl Ove Knausgård, in Colofon een stuk uit 'Demonen van de middag' van Andrew Soloman. Het is fijn om te zien dat ondanks de kaalslag van Halbe Zijlstra een paar jaar geleden het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan en de kunsten in Arnhem nog welig bloeien.

vakantietijd

Het is vakantietijd. Die van ons komt eraan over 4, nee, 3 1/2 week. Vrienden en familie zijn al deels geweest. In de zomer gaan we behalve naar ons huis in Frankrijk ook vaak een paar dagen elders heen. Vroeger om onze zoon tegemoet te komen die 5 weken zonder zee en/of wifi niet uithield. Nu alleen voor onszelf om ook onze andere wensen te bevredigen. Zoals zwemmen en/of Italiaans eten. Dit jaar wilde ik eens niet naar mijn favoriete camping Verdon Provence, maar vatte ik een oud plan weer bij de horens om naar de Mercantour te gaan. Dit is een ruig gebied boven Nice met bergmeertjes die er op foto's betoverend uitzien. 

Welke camping, werd de vraag. De campings in het gebied vond ik te somber. Te veel dennen. Ik ben allergisch voor dennen behalve als het parasoldennen zijn. 

Zo'n camping was er op rijafstand van het te bezoeken meertje, maar volgeboekt!  Omdat F. bedacht had dat als we in Italië een camping zochten, we aan de andere kant van het park wel zo'n meertje binnen rijafstand konden vinden, werd het een camping in Italië: in Isola Bona, niet ver over de grens bij Ventimiglia. Tja, en als je dan over Italië en over eten gaat denken en er dan in het dichtbij gelegen dorpje 9 restaurantjes blijken te zitten verwacht ik dat het kookpitje gewoon thuis kan blijven en wij ons net als onze vrienden met wie we bij hun thuiskomst afgelopen zaterdag 2 uur over Italiaans eten hebben gepraat, we dat na onze dagen in Italië ook makkelijk 2 uur kunnen volhouden. Op naar camping Delle Rose! 

tuin

Alweer over de tuin? Ja, maar nu niet over de bestrating, maar over het groen. De papaver bloeit. Dat doet 'ie maar 3 dagen per jaar, dus het is zaak hem meteen vast te leggen. Dan de hoek met de varens. Er was vorig jaar al wel een varen te zien in de schaduwhoek van de tuin bij de vijver, maar dit jaar vliegen de varens je om de oren. Mooi zijn ze, majestueus en rustgevend. Over die vijver: door het klussen was de pomp uitgevallen. Dat hadden we eerst niet in de gaten. Totdat F. het overmatige groen rond die vijver een beetje ging fatsoeneren en er een rare meur uit het water kwam. Zonder pomp met zuurstofaanvoer redde het milieu het niet uit zichzelf gezond te blijven. Help: de kikkers! Er zaten er al verdacht veel op de kant in plaats van in het water. Voortvarend als hij is bestelde F. meteen een pompje via internet dat de volgende dag arriveerde. Meteen op de hoogste snelheid in de vijver gehangen waardoor er nog meer onwelriekende dampen vrijkwamen, maar na 2 dagen bleek het water gered. Hoeveel waterleven het leven heeft gelaten weten we niet. Een heel gezonde vijver lost dat dan vanzelf ook wel weer op. Het is fijn: een tuin, maar het blijft opletten! In ieder geval als je er aan het klussen bent. Wanneer is dat eens klaar? 

Artez finals

Zo heet dat tegenwoordig: de eindexamenmodeshow van de kunstacademie. De locatie was zoals altijd bijzonder: een industrieel pand in Oosterbeek : Electrum. Het bleek een show te worden van kleur, van mannenmode, van het allochtone model en van gezichtsbedekking. Hier de mooiste outfits. Foto's zijn van Peter Stigter.