eten

Al lang heb ik niets over eten geschreven. Terwijl ik toch alweer heel vaak heel lekker heb gegeten. Thuis of in een restaurant. Tegenwoordig is het hip (is dat woord nog hip?) om eten op Facebook of Instagram te plaatsen. Ik doe het op een aparte pagina op deze blog. De pagina eten. Neem maar eens een kijkje. En, o, ja, de pagina 'mijn moeders schilderijen' is geupdated met twee nieuwe schilderijen.

een nieuwe Venus?

Saïda (mijn voorlees-huiswerkmeisje) zit al een tijdje op tennis. Laatst vroeg ze me of ik eens kwam kijken. De leraar is enthousiast over haar en had gezegd dat ze talent heeft. Vandaag ging ik kijken. Helaas was de leraar afwezig. Ze konden wel op de baan en er waren ballen voorradig. Maar erg fanatiek zag het er niet uit. Gelukkig was een vader van één van de meisjes in de baan ernaast aan het spelen die hen af en toe aanzette tot meer power. Ik ga nog een keer kijken als ze echt les krijgen. Want het zag er soepel uit, maar ook een tikje sloom...

mijn moeders schilderijen

Mijn moeder schildert. Dat wist u al. Een aantal schilderijen hebben al eerder op deze blog gestaan. Iedere vrijdagmorgen schildert zij in het verpleeghuis met een groepje mensen onder leiding van  vrijwilligers (leve de vrijwilligers!) en dat gaat haar bijzonder goed af. Natuurlijk wisten we allemaal wel dat zij creatief is, gezien haar oude beroep dat zij tot lang als hobby heeft uitgeoefend: keding maken en ontwerpen, maar het bijzondere nu is dat zij bijna blind is. Haar zicht is beperkt geraakt tot zo'n tien procent. Zij klaagt daar , terecht, vaak over maar het staat haar kleurinzicht en materiaalgebruik niet in de weg. Inmiddels heeft ze een klein oeuvre opgebouwd met werk dat ik bijna allemaal geweldig vind en daarom heb ik een aparte pagina voor haar aangemaakt: mijn moeders schilderijen. Neem daar eens een kijkje en oordeelt zelf.

vogels en kou

Wat ik een beetje vreesde gebeurde. In de nis naast het terras was weer een grote gele kwikstaart gaan broeden. Ik zag het jong vanuit binnen door het gaas. Hij was al wel vrij groot dus ik hoopte dat hij snel uit zou vliegen. Het was prachtig weer (toen nog wel) en we verkasten net als vorig jaar van terras naar de plek onder de Linde.  Inderdaad vloog het jong de volgende dag al uit en net als vorig jaar verbaasden we ons over de hulpeloosheid van het dier, dat minutenlang op een steen kon blijven zitten, een makkelijke prooi voor elk roofdier.

Elke vakantie is het raak: schilderen. Nu was de zolder aan de beurt. Na mij 14 jaar te hebben geërgerd aan de waterkringen op de balken onder de Velux ramen zijn we het na veel vijven en zessen eens geworden over de kleur. Dezelfde kleur als het plafond in de kamer : Flexa F60777. Het is mooi geworden.

In twee weken meivakantie, waarvan ik altijd denk dat dat mooiste vakantie is van het jaar,  hebben we  vier dagen met zon gehad. De andere dagen zag het er meestal zo uit. Wel frisgroene bladeren, maar daarachter een  dreigende onweers/regenlucht. Helaas kun je de natuur niet dwingen. Ook Nederland zat in de kou en  in Zuid-Frankrijk waar mijn zus bivakkeert was het ook veel te koud voor de tijd van het jaar. Helaas. Volgend jaar beter.