Het in elkaar zetten van het nieuwe bed ging langer duren dan we eerder dachten. We lagen dus op de grond. Dat wil zeggen op de vijfentwintig jaar oude latex matrassen op de eenvoudigste lattenbodems van Ikea. Dat hield ik twee nachten vol. Toen sleepte ik het dikkere matras weer van Wolfers kamer en dat beviel beter. Na een week pas begon F. te piepen. Toen was het hek van de dam. Er moesten per omgaande nieuwe matrassen besteld. We gingen ons verdiepen op internet en hebben afgelopen week, na alles gelezen te hebben over traagschuim, koudschuim, boxspring, polyether en latex én live liggen in een winkel, nieuwe matrassen besteld. In twee dagen tijd hebben we beslist en over drie weken worden ze geleverd. Met luxe lattenbodems. Eerst dat alles weer op de grond en in de kerstvakantie moet dan het gedroogde hout tot het, volgens mijn zus 'ascetische', bed gebricoleerd. Wanneer klaar krijgt u een foto.
Een andere (financiële) tegenvaller was het door haast tot twee maal toe verkeerd bestelde boek over de vrienden. Ik wilde onze stagiair waar ik zo'n klik mee heb het boek kado doen voor hij weg gaat. Ik besloot dus dat het boek nu af moest. Nog een keer door F. laten controleren, alle foutjes eruit gehaald. Pff, klaar. Alleen nog omzetten in PDF en bestellen.
De bestelling was de deur uit en toen pas checkte ik het omslag PDF. Ai, Word omzetten naar PDF voor print doet iets raars met marges. De aflopende tekening liep niet meer van het papier af maar had een witrand. Opnieuw de bestelling gedaan (Word naar PDF voor electronische distributie) mailtje erachteraan, volgende dag gebeld en gelukkig; het kon nog gewijzigd. Op het laatste moment bedacht ik dat het binnenwerk ook opnieuw moest omdat daar ook tekeningen in zitten.
Er gingen twee dagen overheen toen ik nog eens het PDF binnenwerk bekeek. Shit, een pagina minder. Hoe kon dat? Na de eerste paniek liet ik F. ernaar kijken en die haalde een verkeerde enter of ander onderwaterteken eruit dat bij omzetten van PDF naar print niet naar boven was gekomen, maar nu wel. Ik moest even huilen wegens het waarschijnlijk weggegooide geld. De dag erop de drukker weer benaderd. Ja, het binnenwerk was al gedrukt. Ja, we wilden het wel overnieuw. Waarschijnlijk komt het nu niet meer op tijd om als kado mee te geven. Wat leer ik hiervan? Tot en met de laatste stap controleren! Of zoals bij het boek over Uil: F. vragen om er tot en met de laatste stap bij te blijven.