hittestress

Op de heetste dag van het jaar (37 graden, in Nederland!) kwam F. thuis met een mand met bijna drie kilo kersen uit de boomgaard van een collega. Het mandje moest terug. Helaas, het was een mooi mandje. En met de kersen moest iets.  Jam, natuurlijk, en kersen in likeur gekookt. Ik vroeg, terwijl ik amechtig de kersen zat te ontpitten aan de tafel om pas als de late avondkoelte binnen zou komen het vuur aan te zetten. Maar de drang was te groot, dus om tien uur stonden de potten jam te dampen in de keuken die tot zo'n vijftig graden was opgewarmd.

Tot de echte koele bries om middernacht het huis binnenwaaide lag ik voor pampus in de nabijheid van de ventilator op de bank. Vanochtend bleek de jam fantastisch, misschien wel mede door de zware arbeid die eraan ten grondslag lag.

Marokko 3

Ik had me voorgenomen een indigoblauwe sjaal te kopen in Marokko en heb hem ook gevonden. Niet hier onderweg op de foto, maar al eerder in de souk. Het afdingen was moeilijk voor ons maar omdat het in de boekjes stond dat het moest, hebben we het geprobeerd. Hoewel maar zeer ten dele gelukt, is de sjaal een succes. Zo'n succes dat ik er een jurk van maak voor de zomer en na de zomer de zijnaden weer uithaal zodat hij weer als sjaal kan dienen.

Marokko 2

De reis naar Marokko duurde dermate kort dat nauwelijks twee weken erna de reis een droom lijkt geweest. Omdat ik bezig ben een fotoboekje te maken staan de foto's die we hebben gemaakt wel op mijn netvlies. Ook door de foto's in het boek dat ik in de bibliotheek van 'Jardin Majorelles' kocht en dat over heel Marokko gaat.

We hebben twee tuinen bezocht in de stad. 'Le Jardin Secret' en bovenstaande tuin. Beide sprookjesachtig mooi, hoewel de tweede tuin werd bezocht op een dag dat het boven de veertig graden werd en we na korte tijd snel de koelte van het museum van Yves Saint Laurent opzochten. 

Marokko

We zijn in Marokko geweest. Mijn zus en ik. Niet lang (zes dagen), maar alle dagen vol met indrukken. De gedroomde foto van mijzelf op een dromedaris is er niet van gekomen. Te rood hoofd, de broek te strak om de benen, de hoofdbedekking een beetje raar. Maar het land heeft mij gegrepen. Prachtige kleuren, prachtige landschappen en aardige mensen. Misschien kom ik er ooit terug om een langere tocht te maken door de woestijn. Op of naast een dromedaris. Ik zal dan wel alleen moeten, want ik ken geen gezelschap dat mij op zo'n tocht wil vergezellen. Wel zei F. dat hij, als ik zo'n tocht zou maken, hij in Zagora of een andere plaats aan de rand van de woestijn zou kunnen wachten in zo'n onverwacht prachtig en luxueus hotel met zwembad, verborgen achter een sobere façade. 

 

steegje in de medina van Marrakech

 

in de souk

een kasbah

in het Atlasgebergte

 

ons tentenkamp in de woestijn

 

 

woestijn bij ochtendlicht