dagje Amsterdam

Eerst naar de Bijenkorf. Megadruk door de kerstdagen, maar op de lingerieafdeling (ik had een bh nodig) goed te doen, net als op de chicste afdelingen. Toen een hapje eten bij café Americain. Omdat we maar even zouden blijven: ons toneelstuk ernaast in de schouwburg begon om 19:00 uur, konden we nog een tafeltje krijgen. Het eten was helemaal niet slecht en ik genoot van de hoge plafonds, de grote ramen, de prachtige Jugendstil lampen en de 'Parijse' obers.

Toen naar het toneelstuk 'Een klein leven' van Ivo van Hove naar het boek van Hanya Yanagihara. De voorstelling kreeg bijna overal vijf sterren en Ramsey Nasr kreeg voor zijn rol een Louis d'or. Terecht, constateerde ik na afloop. Prachtig gespeeld. Toneel met een grote T. maar terwijl ik bij het boek pas afhaakte toen Willem ook nog dood moest, volkomen onnodige tragiek, had ik de overbodigheid van ellende bij het toneelstuk al eerder. Bij het boek was er nog een aangename aanloop naar de tragische gebeurtenissen die je langzaam aan de weet komt. In het toneelstuk is al eerder bekend wat Jude, de hoofdpersoon is overkomen waardoor hij zichzelf mutileert. Prachtig dus, maar too much hoewel de vier uur durende zit door het sublieme spel wel vol te houden was. 

https://tga.nl/voorstellingen/een-klein-leven

dans

Wat een fantastische dansvoorstelling was het op het Olympus college vorige week. Fatima deed eindexamen in haar keuzevak dans. De hele groep kwam eerst gezamenlijk op om daarna met z'n tweeën of alleen een dans te laten zien. Werkelijk een hoog niveau! De dansen waren, hoewel voornamelijk op hip-hop muziek, zeer verschillend van expressie. Maar het publiek had ook een hoofdrol. Iedere danser had zijn eigen fanclub meegebracht in de vorm van familie en vrienden en bij iedere wisseling van muziek en dans ging er in een ander gedeelte van de zaal gebrul op. We moesten lang wachten op Fatima, maar toen zij opkwam, samen met Saida werd het lawaai naast ons pas echt oorverdovend. Een grote groep stormde richting podium met de telefoons in de aanslag. Na afloop klonk de kreet: 'Africa forever!'

kerst

Met collega's van het werk: studentenadministratie, secretariaat, roosterbureau (jawel allemaal vrouwen), ging ik afgelopen maandag naar de Intratuin in Duiven voor de kerstshow en een lunch. Ik kom met enige regelmaat bij de Intratuin, die in Presikhaaf. Heel overzichtelijk. Je kunt in een kwartier weer buiten staan. Zo niet in Duiven. Ik was er nog nooit geweest. Verder dan de Ikea kom ik nooit. Deze Intratuin bleek een aantal voetbalvelden groot complex met een bouwmarkt, diverse  woonwinkels en een restaurant zo groot als, ja als wat...

Ik had zoiets nog nooit gezien. Het broodje was goed. Toen 'en groupe' langs de kerstshow. Ik moet zeggen, bij de huisjes was ik om. Ik houd heel erg van poppenhuizen en dit was modelspoorbaan, lichtshow, Madurodam en poppenhuis in het kwadraat. Hier een impressie. Misschien ga ik zelfs nog wel een keer terug.

winter

Ik houd niet van de winter. Ook niet de van de herfst trouwens, maar die hebben we gelukkig alweer gehad, meteorologisch gezien dan. Er zijn wel een paar aardige dingen in dit jaargetijde en dat is de kerstmarkt aanstaande zondag op de Hoge Veluwe gecombineerd met het zelf zagen van een kerstboom daar. Twee jaar geleden (vorig jaar zaten we in Thailand en hadden geen kerstboom nodig) zag het er zo uit. Ik was met W. en Paula en door de sneeuw werd het een magisch avontuur.