Hoe leuk ik een grote stad ook kan vinden, tegen de natuur kan zo'n stad niet op. Afgelopen zomer waren we in de Mercantour(aangekondigd in de blog van 21 juni). Het was nog moeilijk van te voren een wandeling te vinden van beperkte tijd, maar ter plekke konden we info krijgen (verdubbel die begrote tijd maar met twee). Na een paar uur flink klimmen kwamen we aan bij het 'lac de grenouilles'. F. had zijn lunchpakketje bewaard tot we het meertje hadden bereikt, maar hoewel het er prachtig uitzag, met een kudde schapen als extra decor, waren er teveel vliegen om daar een pauze te nemen. Dus ik was blij dat ik al eerder een pauze had afgedwongen om mijn zweet te doen opdrogen, mijn hartslag naar beneden te krijgen en mijn brood te eten. De terugweg was een verademing: alleen bergaf en het ene vergezicht na het andere in beeld.
Ook in onze eigen Ardèche zochten we de bergen weer op. De Gerbier de Jonc ditmaal. Dit is eigenlijk van een afstand een lelijke puist in het landschap. Maar wat is dat landschap mooi als je er doorheen rijdt! In die buurt is ook de Cascade de Ray Pic. Op indrukwekkende wijze stort de rivier la Bourges 60 meter omlaag door twee uitstekende basaltrotsen die 35.000 jaar oud zijn. Het effect van de waterval en de kleuren van het basalt is indrukwekkend. Ondanks de vele toeristen vond ik het een magische plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten