De jaarwisseling in Parijd was koud, heel koud. Maar dat kon de pret niet drukken. Een vol programma hadden we met Colette, Lafayette, de kookwinkel, de van te voren uitgezochte restaurants, de wandelingen door park Luxembourg, Tuilerieën en Jardin des Plantes en bijna een hele dag kunst in Centre Pompidou. Dat alles verschrikkelijk leuk. Toch blijven er ook mindere leuke zaken op mijn netvlies gebrand. Zoals de talrijke bedelaars. Moeders met kinderen op straat onder een deken. Zelfs in de regen iemand midden op het wandelpad naar het Grand Palais in een slaapzak (leeft hij nog? vroeg ik me af) en de helderrode bloedplas naast het slachtoffer van een steekpartij. Daar liepen we bij toeval tegenaan in het verder verlaten Forum op de vroege eerste januari. Vijf politieagenten en een hulpverlener om hem heen. Verder liet de zwaarbewapende stad en de controlepoortjes voor de trein geen misverstand bestaan over de terreurdreiging die in Frankrijk aanwezig is. Dan toch maar ook terugdenken aan oudejaarsmiddag op de rue Mouffetard waar de mensen in de rij stonden voor bakker en visboer, iedereen vrolijk was en de uitgestalde waar er zo aantrekkelijk uitzag dat het bijna jammer was dat we niet zelf gingen koken.
Om in de geest van de oudejaarsconference van Claudia de Breij af te sluiten: ook in Nederland kennen we daklozen. Echter niet zoveel als in Frankrijk. Ook in Nederland kennen we terreurdreiging. Maar niet zoveel als in Frankrijk. Laten we daarom maar niet meer zoveel zeuren en waarderen wat dit land biedt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten