la douce France

Previsions Traffic, Previsions Meteo. Deze sites worden bezocht als de reis, komende zaterdag voor de achtenzestigste keer, naar Saint Felicien gaat.

Het verkeer zal druk zijn tussen Dijon en Baune (er zijn nog veel Belgen en Fransen die naar de Alpen willen om te skiën). We zijn erop voorbereid. 

Het weer wordt niet zo 's zomers als deze week. Ook hier houden we rekening mee. Dat alles is van geen belang. Want eenmaal daar is er ruimte, stilte, natuur, vrije tijd en met z'n tweeën gelukkig zijn.

punk

Uit mijn 'wilde' jaren (eind tachtig, begin negentig van de vorige eeuw, de tijd tussen relaties in), komt af en toe de behoefte muziek te horen.

Er was een concert in de poptempel van Arnhem; Willem I, dat me altijd is bijgebleven. Een concert van GOD, een Britse punkband. Ik kende de naam waarschijnlijk van W. maar hij was daar niet bij. Ik was meteen gepakt door de monotone herrie met de dwingende bas en kroop steeds verder naar voren tot bij het podium. Toen het concert afgelopen was en ik murw, verdoofd en in trance omkeek, zag ik dat de helft van de zaal was weggevlucht. Ik hoorde die nacht niets meer en had de volgende dag een angstaanjagende toon in mijn oor. Ik herinner me die dag een, hierdoor moeizaam, afspraakje met een nieuwe vlam.  Gelukkig verdween de toon na een paar dagen.

Een paar keer heb ik de naam GOD ingetypt bij Spotify, maar daar niets gevonden. Pas vanavond (alleen thuis) dacht ik eraan om Wikipedia te raadplegen en met de daar gevonden titels van hen Youtube te raadplegen. Jawel: gevonden. Wat me nu zo erg verbaasd is dat die tyfusherrie mij nog net zo bekoort als vijfentwintig jaar geleden. Luister(hard)en huiver. 

Lord I'm on my way-GOD

Uit dezelfde tijd nog een favoriet van me. Ook met God in hun naam: The Young Gods. Nooit live gezien maar vaak gedraaid op mijn eenpersoonsflatje en nog immer interessant. Iets toegangkelijker....

Gasolin Man-The Young Gods

 

van anderen

Vandaag las ik een stukje van Henk van Straaten in het AD. Hij vertelde over een jeugdliefde en haalde de schrijfster Anaïs Nin aan die de volgende frase over het einde van liefdes schreef:

Love never dies a natural death. It dies of blindness and errors and betrayals. It dies of illness and wounds; it dies of weariness, of witherings, of tarnishings. (Liefde sterft nooit een natuurlijke dood. Ze sterft door blindheid, door vergissingen en bedrog. Ze sterft aan ziektes en wonden; ze sterft door vermoeidheid, door te verschrompelen en te verbleken.)

Ik was geraakt. Met mijn pessimistische kijk op de wereld en tegelijkertijd mijn romantische beeld van wat liefde zou moeten zijn verwoordt zij de beperktheid van de mens om om te gaan met leven en liefde.

Thaise kost

Aankomende zaterdag ga ik uit eten. Dat doet me eraan denken dat ik al lang niets over eten heb geschreven. Wel heb ik op de pagina eten nieuwe foto's gepost.  

F. en W. zijn in Bangkok naar een kookschool geweest. Zij waren daar de enige toeristen die kookervaring hadden. De anderen: een stelletje uit Singapore, een paar mensen uit Korea kookten zelf nooit. Maar mislukken kon het niet want de begeleiders hielpen waar nodig. Vorige week heeft F. Thais gekookt voor gasten. Het was erg geweldig. Mangosalad, Massaman chicken, sticky rice (die kwam van mijn hand) en een hete soep (die wel deels uit een pakje). We dronken er (iets te) zoete wijn bij uit Nieuw Zeeland. Van die maaltijd heb ik geen foto's, maar wel uit Koh Lanta waar we, behalve ook twee keer Indiaas, heerlijk Thais hebben gegeten. 

foto's dus ook op de pagina 'eten'