Komende zomer ga ik met twee vrijwilligersklussen stoppen. Na anderhalf jaar vind ik het genoeg om mijn potentiële schoondochter voldoende Engels bij te brengen voor een, deze zomer (?) vlekkeloos bezoek aan Europa. Ten tweede ga ik stoppen met mijn, nu al acht jaar durende, verbinding met de familie Kallon. Begonnen onder de paraplu van de Voorleesexpress van Vluchtelingenwerk kwam ik in 2012 bij hen aan huis om Saïda (de derde dochter), toen zeven jaar, te helpen met leesvaardigheid. Na een half jaar ging ik naar een nieuw gezin, maar zo leuk als bij Fatima, Aisha, Saïda en Sarah werd het niet en ik stopte bij de Voorleesexpress en ging op eigen houtje terug naar de vier meiden waarbij mijn aandacht voornamelijk naar Saïda ging.
Elk jaar heb ik wel een blogartikel aan hen besteed. Aan de tenniskwaliteiten van Saïda, aan de dansvoorstelling van Fatima, aan de wiskundebijles van F. aan Aisha, en aan het mutsje van Sarah, toen ze bij me op bezoek kwam.
Aan alles komt een einde. Saïda kan ik niet meer helpen nu ze al midden op het voortgezet onderwijs zit. Ik lees Sarah voor, maar zij redt het prima met alleen school. Aisha is naar het MBO gegaan en haar zie ik bijna niet meer nu vriendinnen, school en een baantje al haar tijd opsnoepen. Fatima zie ik ook niet meer nu ze in aanloop naar haar examen HAVO bij haar vriendin logeert omdat er een luidruchtig nieuw neefje uit Griekenland ineens in huis woont.
Over dit nieuwe jongetje: Mohammed, zou ik dan misschien dan nog wel willen blijven om te zien wat er van hem terechtkomt. De Afrikaanse cultuur gaat, in mijn westerse ogen, vreemd met kleine kinderen om.
Hij is inmiddels enthousiast als ik kom. Want hij weet dat er tekenspullen in mijn tas zitten en ik veel aandacht aan hem geef.
Ik zal volgende week proberen of ik een foto van hem kan maken. Die krijgt u dan nog te zien. Voor nu één die al eerder is gepubliceerd, maar de enige waar alle vier de meiden opstaan.
Saïda, Carolien, Sarah, Fatima, Aisha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten