Zowel mijn moeder als mijn zoon wonen niet meer thuis. Voor mijn zoon is dat een natuurlijke gang van zaken. Op een gegeven moment vlieg je uit. Voor mijn moeder voelt het niet als een natuurlijke gang. Mijn zoon voelt zich naarmate de weken voorbijgaan zich er steeds meer senang bij. Hij went aan het zelf boodschappen doen, zelf opstaan en zelf om de week het huis dweilen. Mijn moeder echter gaat met het weer opknappen in het revalidatiehuis steeds meer verlangen naar huis. Het chique verzorgingshuis kan haar niet bekoren, de verpleegsters zijn wel oke, maar met de andere bewoners heeft ze niets. Donderdag gaan we met de verpleging bekijken of dat erin zit.Ik ben benieuwd. Wat zet ik voor plaatje bij dit bericht?
De planten! ik heb ze voor mijn zoon gekocht om zijn kamer snel iets huiselijks te geven. Dat is grappig, want ikzelf heb helemaal geen planten in mijn eigen huis. Waarschijnlijk is het daar al gezellig genoeg.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten