Ik ben er druk mee. De zaailingen van januari op de vensterbank
(bleek te warm) en later op een koele slaapkamer zijn jammerlijk mislukt. De schattige steeltjes werden niet steviger. Toch geef ik het nog niet op. De serre is afgelopen zaterdag opgeruimd, schoongemaakt en de bakken zijn opnieuw ingezaaid. Als het nu nog niet goed gaat mag F. het volgend jaar weer doen want dan is objectief vastgesteld dat ik geen groene vingers heb. Dat het zelfs met een naslagboek van 349 bladzijdes niet bij mij lukt. De serre is 1 ding, het tuinplan ter voorbereiding op het muziekhok een ander ding. In afwachting tot de professionele stratenmaker , ben ik, nadat het afdak dit weekeinde is afgekomen, zelf aan het stukje begonnen met de gewone stoeptegels. Het is wel heerlijk; met je handen in het zand en de aarde. Wel heb ik moeite om het teveel aan grond, want dat is er veeeel te veel, waar komt het vandaan, al die bergjes? Om dat te veel aan grond stiekem op het veldje achter te dumpen. Er ligt ook al een kuup aan grond waar nu onze vijver zit. En al is er niks mis mee om prima grond langs de randen weg te zetten. Het voelt toch als iets illegaals. Tegelijkertijd is F. begonnen aan nog een klus: het isoleren van de kamervloer. Ik zit altijd op de bank en heb geen last van een koude vloer in de winter. Maar mijn huisgenoot wel. Voor die isolatie moest eerst wel een gat gehakt worden in de kelder. Mijn god. Ik had er niet aan gedacht, maar daar komt dus ook weer veel afval van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten