De wekker in mijn slaapkamer is een Tivoli wekker-radio. Omdat hij geprogrammeerd staat op Radio 1 associeer ik de wekker met nieuws. En dat nieuws is vaak: oorlog, ellende, crisis. Ik merk dat ik tegenwoordig ambivalent sta tegenover nieuws. Het politieke nieuws vreet ik. Ik ben dol op het gekissebis in de Nederlandse politiek, geniet van de autobiografie Pluche van Femke Halsema en neem de debatten tussen Trump en Clinton op om 's ochtends vroeg te kijken. Het oorlogsnieuws heb ik altijd ondergaan. Ik vind dat je er kennis van moet nemen. Dat je moet weten wat er in de wereld gebeurt, dat dat een sociale plicht is. Alle Vietnamfilms die er verschenen in de jaren '70 en '80 heb ik gezien. Vanaf mijn 18e ben ik geabonneerd op een nationale krant.
De laatste tijd begin ik met mijn eigen opvatting moeite te krijgen. Ik merk dat ik sinds enkele weken de berichtgeving over Syrië oversla in de krant. Dat ik het 8-uur journaal uitzet als Syrië het eerste onderwerp is, dat ik onpasselijk word als mijn oog toch op een foto stuit van Aleppo. Wat is dat? Het niet meer met afstand kunnen kijken naar geweld? Tegelijkertijd lees ik dat er nu minder oorlogen zijn dan ooit in de geschiedenis, dat er sinds de Middeleeuwen steeds minder moorden worden gepleegd, dat we zogezegd minder gewelddadig worden. waarom komt het dan nu zo binnen? Is het mijn ouder worden? Maar logischer is het dat je teerhartiger wordt als je een klein kind hebt en toen ik een klein kind had, had ik er geen last van. Maar misschien werd ik toen zo opgeslurpt door het zorgen , dat ik geen tijd had voor nieuws. Ik ga het antwoord hier niet vinden , denk ik. Maar omdat ik het steeds onaangenamer vind om met oorlogsnieuws mijn dag te beginnen overweeg ik een andere zender of, nog beter, een wekker met wake-up-light en vogelgeluiden. Dat zou dan wel het einde betekenen van mijn best wel mooie wekker van Tivoli. Mijn krant houd ik. Ik blijf het tot je nemen van nieuws uit de wereld een dure plicht. Maar niet meer om 7 uur 's morgens.
dit stukje ontstond vanuit een opdracht van de cursus korte verhalen schrijven waar we moesten associëren op een voorwerp uit onze slaapkamers, ik nam mijn wekker als voorwerp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten