Ondertussen had Andreas nog steeds
het hoogste woord. Als je hem moest geloven had hij al waanzinnige avonturen
meegemaakt. Matthias bestudeerde het gezicht van Sjors dat steeds aandachtig
naar Andreas was gekeerd. Zag Sjors niet dat de helft van de verhalen van
Andreas te fantastisch waren om waar te zijn?
Ze bevonden
zich in een schaarsverlichte ruimte. Sjors en Andreas waren aan hun derde
roodgekleurde drankje begonnen en hadden de grootste pret met een man die
beweerde de eigenaar te zijn van de tent. Hij had hen uitgenodigd mee te gaan naar
een soort V.I.P. ruimte mee te gaan waar al zijn ‘vrienden’ waren.
Matthias
maakte zich zorgen. Hoewel hij zichzelf voorhield niet zo kinderachtig te zijn
en de boel een beetje los te laten, ze hadden nog ruim een uur voordat ze naar
het vliegveld moesten, kon hij het niet laten uit voorzorg alleen kleine
slokjes te nemen van het neongroen gekleurde drankje dat hij in zijn handen
geduwd had gekregen. Hij wilde alert blijven om waar te nemen wat er om hem
heen gebeurde.
Híj had
helemaal niet met deze man mee willen gaan. Ze zaten best gezellig aan het
kleine tafeltje te kletsen en om zich heen te kijken naar de gasten van de
club. Maar toen Andreas was teruggekomen van de toiletten had hij een man in
zijn kielzog die meteen deed alsof ze vrienden van elkaar waren. Deze man sprak
wel Engels, hoewel hij met moeite te verstaan was. Sjors en Andreas lieten zich
door hem meetronen en Matthias was achter hen aangegaan. Hij had geprobeerd naar
Sjors te seinen dat het niet slim was in een tent als deze en in een stad
als deze zo argeloos met iemand mee te gaan, maar Sjors hield zich buiten zijn
bereik en nu stonden ze hier. Matthias keek om zich heen en probeerde een
praatje aan te knopen met één van de vrouwen die in zijn nabijheid stond. Ze
had hem niet begrepen. Ze knikte en glimlachte hem alleen maar vriendelijk toe.
De mannen waren luidruchtig. Klopten elkaar op de schouders en dronken in flink
tempo door. Steeds werden van beneden volle glazen aangevoerd. Een kleine man
met glanzend achterovergekamd haar botste tegen Matthias op.
‘Sorry,
sorry,’ sliste hij met dubbele tong. ‘Europe? Very good, europe,’ hij wachtte
niet op een reactie maar wankelde verder.
Een
dienblad met glazen kwam alweer langs en Matthias vroeg naar cola. De ober
knikte richting bar en beduidde dat hij moest volgen. Matthias liep met hem mee
en dronk gulzig van de frisdrank. De cocktail was zo zoet geweest dat hij er flinke
dorst van had gekregen. Toen hij van de bar terugkwam zag hij Sjors en Andreas
niet meer. Ook de eigenaar was verdwenen. Matthias scande de ruimte. Wat nu
weer? Zij waren toch niet tegelijk met z’n drieën naar de w.c.? Hij liep naar de
toiletten beneden. Op de begane grond was het nog drukker geworden. Toch constateerde
hij snel dat de lange gestaltes van Sjors en Andreas daar niet waren.
Matthias
vloekte. Een meisje keek hem vragend aan. ’Have you seen my friend? Tall, black hair, European?
Hij vergat voor het gemak dat Andreas ook verdwenen was, om hem hoefde hij zich
toch niet te bekommeren?
Het meisje
schudde haar hoofd. Wist ze het niet of verstond ze hem niet? Hij liet het in
het midden en liep weer naar boven. Bij de deur werd hij tegengehouden door een
breedgeschouderde man. Die stond er eerder toch nog niet?
‘Can I come
in?’ vroeg Matthias beleefd. ‘My friend
is in here.’
De portier schudde
zijn hoofd.
‘But...’
begon Matthias. Op dat moment hoorde hij kabaal vanuit de ruimte achter de
deur. Het leek alsof daar de hel was losgebroken. Hij hoorde een luide bonk, de
deur viel open en een man viel op de grond. Terwijl de portier zich over de man
boog, glipte Matthias vlug naar binnen. Hij zag een bizar schouwspel. Vrouwen
stonden in een kluitje in een hoek bijeen en in het midden van de ruimte was
een groep van ongeveer twintig mannen in gevecht. Matthias ontdekte tot zijn
verbijstering dat zowel Sjors als Andreas zich onder de vechtenden bevonden.
Hij gaf een
enorme schreeuw: ‘Sjórs,’ en dook de
menigte in.
