titel???!!!!

 Ik heb een titel!

 Terwijl Sjors honderduit met de jongen praatte keek Matthias om zich heen. Niet alleen het plein, maar ook de omliggende boulevards waren enorm. Pas in de buurt van het hostel werden de straten wat smaller. Toen ze bij het hostel arriveerden was Sjors nog steeds in diep gesprek verwikkeld met de jongen. Andreas was zijn naam en hij was al vier maanden onderweg.

‘Kom even mee wat drinken,’ nodigde hij de jongens uit. Sjors liep al mee naar binnen en Matthias volgde. Het interieur leek op een Amerikaanse bar met Chinese prullaria maar was niet ongezellig. Terwijl Andreas incheckte en zij bij een magere vrouw wat te drinken hadden besteld keek Matthias Sjors aan en zei: ‘wat wil je met die jongen?’

‘Gewoon, beetje chillen.’ Sjors keek hem peinzend aan. ‘Laat je toch gaan Matt, we zijn vijf weken onderweg. Je zult nog gaan verlangen naar ander gezelschap dan het mijne.’

Matthias moest ondanks zichzelf glimlachen. ‘Oké, ik zal mijn vreemdelingenangst even opzijzetten. Vanavond zitten we inderdaad weer met z’n tweeën in het vliegtuig richting Bangkok.

“Wat is je plan?’

‘Een eettentje zoeken, misschien daarna kijken of er een nachtclub open is. Wel oppassen met drinken want we moeten om middernacht weer op het vliegveld zijn.’

Intussen voegde Andreas zich weer bij hen. Hij had hun conversatie overhoord en zei:

‘Ja, goed idee, eten! Ik kan een os op.’

‘We kunnen de receptie vragen of ze wat leuke plekken weten’ zei Matthias nu, ‘maar eerst even dit vreemde theetje opdrinken.’

Ze hadden bier besteld, maar niemand in deze miljoenenstad leek Engels te verstaan en zo kon het gebeuren dat ze nu hete thee voor zich hadden in plaats van bier.

Even later liepen ze op straat. Ze hadden begrepen van de oude mevrouw van de receptie dat ze overal in de buurt goed konden eten, op straat of binnen, keuze genoeg. Voor een club konden ze het beste naar de wijk Sanlitun gaan, daar waren de karaoke bars en bars waar je kon biljarten. Ook de chiquere nachtclubs bevonden zich daar.

‘Wat zijn dat dan?’ Matthias keek met afgrijzen naar zijn bord. Bijna alle restaurants hadden menukaarten buiten hangen met plaatjes van de gerechten, maar Andreas was er één binnengelopen waar dit niet het geval was en had voor de vuist weg wat besteld.

‘Spannend toch?’ had hij gezegd. En nu zat Matthias met gefrituurde insecten en zeepaardjes op een stokje! Andreas had een pannenkoekje voor zich dat er wel lekker uitzag en ook de dumplings van Sjors zagen er stukken beter uit dan wat erop zijn bord lag. Maar Matthias slikte zijn afgrijzen in. Dit was Azië, hij kon niet elke dag pasta met pesto verwachten hier. Hij maakte geen verdere opmerkingen en begon aan zijn stokjes. Sjors schoof hem wat dumplings toe. Uiteindelijk zorgde het mierzoete toetje ervoor dat hij toch tevreden het zaakje verliet.

Ondertussen had Andreas nog steeds het hoogste woord. Als je hem moest geloven had hij al waanzinnige avonturen meegemaakt. Matthias bestudeerde het gezicht van Sjors dat steeds aandachtig naar Andreas was gekeerd. Zag Sjors niet dat de helft van de verhalen van Andreas te fantastisch waren om waar te zijn?

wordt vervolgd