zondag 14 januari 2018

Alle wegen naar Bangkok




Hoofdstuk 3
Bangkok

Het vliegtuig steeg op. Hijgend zaten Matthias en Sjors naast elkaar in het halflege toestel. Bijna hadden ze het vliegtuig gemist. Nadat Matthias Sjors had ontzet uit de kluwen van vechtende mannen waren ze naar buiten gerend. De krachtsporttraining die hij jarenlang had gevolgd om zijn judoprestaties naar een hoger plan te tillen bewezen af en toe hun nut. Terwijl ze de straat oprenden had Sjors geschrokken geroepen: ‘Andreas is nog binnen!’ Hij leek rechtsomkeert te willen maken. Matthias had hem aan zijn mouw teruggetrokken.
‘Daar gaan we geen energie in steken. We moeten ons vliegtuig halen en zo onschuldig was dat robbertje vechten niet!’
Matthias stak zijn hand op voor een naderende taxi. Terwijl hij Sjors angstvallig nog met één hand bleef vasthouden, kwam er een bekende gestalte uit de nachtclub rollen: Andreas. Hij zag hen en liep lachend op hen toe.
‘Spannend he? Ik had ze mooi op de kast. Stomme Chinezen,’
Matthias keek hem verbijsterd aan. Ook Sjors keek verbaasd.
‘Beetje spanning creëren maakt het leven minder saai, toch? Ik zei tegen die ene Chinees dat ik het met zijn vrouw ging doen. Hij sloeg meteen op tilt, en die maten van hem ook!’
Een taxi stopte vlak voor de jongens en terwijl Matthias Sjors de taxi induwde, beet hij Andreas toe: ‘Je bent onverantwoordelijk bezig, mannetje. Ik zou maar snel naar je hostel gaan als ik jou was. Ik weet niet hoelang je hier nog blijft, maar ik zou maar niet meer in de buurt van deze nachtclub komen.’
‘Och,’ had Andreas gezegd, ‘maak je niet zo druk. Ik weet trouwens niet of ik hier blijf. Waar gaan jullie naar toe? Bangkok toch? Misschien kom ik jullie wel achterna.’
Hij glimlachte, stak zijn hand open wandelde op zijn gemak de straat uit. Matthias woedend achterlatend.  ‘Als hij dat maar laat,’ mompelde hij in zichzelf.
 ‘Airport!’ had hij tegen de bestuurder geroepen en de auto was weggescheurd.
De schrijver denkt na. Niet over het verhaal, niet over Matthias, niet over de verhaallijn, maar over de vorm. De kaft, het formaat, het aantal pagina’s, de oplage, verkoopcijfers, kritieken. En wat daarna dan weer komt; een volgend boek. En of hij daar zin in heeft, of zijn wisselende interesse bij het schrijven blijft, of toch weer een andere kant op zal gaan. Hij heeft nu al soms onbedwingbare lust om te schilderen. Niet dat het niet samen kan gaan. Maar toch, focus op één ding is makkelijker. Dan vervloekt hij zijn luchtfietserij en dwingt hij zichzelf te bedenken hoe de ontsnapping van Matthias aan de ontvoerders eruit moet gaan zien. Rookte hij nog maar, dat zou het werk makkelijker maken.
Matthias keek door het kleine raampje naar beneden. Het landschap verdween in het donker. Langzaam werd zijn ademhaling rustiger. De taxi was naar de verkeerde gate gereden en ze waren verdwaald op de grote vlieghaven zodat ze alsnog moesten rennen om op tijd bij de gate te verschijnen. Gelukkig was hun bagage al overgezet in het juiste vliegtuig.
Matthias’ gedachten gingen naar Pond. Het voelde raar dat ze elkaar straks nog niet zouden zien. In Bangkok zouden Sjors en hij één nacht blijven om de volgende dag door te reizen naar Laos. Hij had ervoor gekozen om de vijf weken durende trip met Sjors niet te onderbreken door een weerzien met Pond, maar de ontmoeting met haar uit te stellen tot Sjors weer naar Nederland terug zou vliegen en hij nog twee maanden in Thailand zou blijven.  Hij kon wachten tot dan, maar het voelde nu toch vreemd om een nacht in dezelfde stad te verblijven en elkaar niet te zien.
Hij keek opzij naar Sjors. Die was verdiept in een brochure van de vliegtuigmaatschappij. Zou hij hem vragen? Vragen wat Sjors nu van die Andreas vond? Nee, beter wachten. Of er helemaal niets erover zeggen. Andreas was achtergebleven in Beijing en Matthias hoopte hem nooit meer te zien. Misschien begon Sjors er later zelf over, over de vreemde gebeurtenissen en waarom hij zich met deze jongen had ingelaten. Niet de sfeer verpesten nu ze net weer vertrouwd naast elkaar zittend richting Thailand vlogen. Hij keek op zijn ticket. Nog vierenhalf uur zag hij. Genoeg tijd voor een film.
wordt vervolgd

Geen opmerkingen: