jam, wiskunde en Stockdagen

 

Uit onze eigen tuin: kruisbessen! Bij het opruimen van de gesnoeide klimplant ontdekt in onze Arnhemse voortuin. 

Daar moest jam van gemaakt. En dan in een adem door ook maar de  abrikozen van de markt die iets te melig waren. Suiker maakt rauwe bonen zoet. Kun je nagaan wat er met zomerfruit gebeurt!

Lekkerrr.

Na de eerste bijles wiskunde van F. aan Aisha was haar cijfer een 5,3. Dat was nog niet veelbelovend. Na de tweede sessie kwam er al een respectabele 6 - en nog wat- uit en na nog twee bijlessen sloot Aisha de laatste toets van het jaar af met een 8,9 Iedereen is zo trots!

De tijd gaat snel. De modemaand in Arnhem is alweer bijna voorbij. Dit keer heb ik maar twee items gescoord tijdens de Stockdagen. Een Mao-achtige zijden blouse en een geinige legging van mooie katoen.

Ook heb ik nieuwe tanden. Dat heeft niets met de Stockdagen van doen maar wel met mode en schoonheid. Ik heb in mijn leven zoveel lekkere dingen gegeten, dat er niet veel meer over was van mijn voortanden - ze waren afgesleten en doorzichtig geworden. Ze zijn gerepareerd. Ik lijk nu nog meer op mijn moeder, vind ik.

slaapkamer

Het nieuwe bed was in de kerstvakantie al klaar, maar het optische effect viel tegen omdat de kleur van de houten vloer teveel leek op de kleur van het hout van het bed. Een half jaar steggelen over een nieuwe kleur op de vloer volgde. Donkerblauw moest het worden in eerste instantie. Maar omdat we er niet uitkwamen welke kleur donkerblauw, werd teruggegrepen op mijn eerste idee: wit. Twee weken ploeteren en nu is het klaar. Met als kers op de taart dure satijn- katoenen dekbedovertrekken van de Bijenkorf. We kunnen weer even vooruit.

vervolg Alle wegen naar Bangkok

Ze gingen een eettentje binnen en bestelden Banh xeo en Pho.

Terwijl Sjors van zijn soep slurpte vertelde hij over zijn avonturen. Hij had de meest vreemde dingen gedaan. Hij was in de Cu Chi tunnels van de Vietcong geweest, nu toeristische bezienswaardigheden, had een jungletocht gemaakt van drie dagen die behoorlijk zwaar was geweest en had elke avond met andere backpackers zitten drinken. Wel had hij steeds goed op zijn geld en andere bezittingen gelet. Nu was hij uitgeraasd. Hij zuchtte.

‘Ik dacht, ondanks de slechte ervaring met Andreas, wilde ik toch, nu ik een paar dagen zonder je was, gaan feesten. Wel, dat heb ik gedaan. Genoeg voor de hele reis.’

Toen de kom leeg was, Sjors was altijd een snelle eter, keek hij Matthias aan en zei: ‘ik kan wel heel egoïstisch zijn.’

‘Jawel,’ zei Matthias, ‘maar ik heb altijd veel op je geleund. Het ene gedrag lokt het andere uit, nietwaar. Zullen we allebei wat water in de wijn doen? Ik neem wat meer initiatief, en jij laat je wat meer leiden?’

‘Prima,’ zei Sjors. ‘Nu mag jij mij leiden naar het hostel. O, nee, nu bepaal ik het weer!’ Ze barstten allebei in lachen uit.

‘Nee,’ zei Matthias, jij vertelt me eerst maar eens wat uitgebreider wat je allemaal hebt meegemaakt. ‘Welke nationaliteiten heb je allemaal ontmoet?’

Sjors was uitgepraat en leunde achterover. Hij likte het bordje af waar zijn toetje op had gelegen.

‘Maar nu jij. Wat heb jij in de afgelopen dagen uitgevoerd?’

Matthias noemde het meisje. Sjors keek hem verbaasd aan.

‘O,’ er viel een stilte. ‘Heb je met haar al die lekkere dingen gegeten op die foto's die je me appte.’

‘Ja, het meeste wel, ik leerde haar kennen op de eerste avond dat je weg was en ik had overal schijt aan. In mijn achterhoofd zat Phailin,’ hij keek nadenkend, ‘maar misschien wilde ik iets testen voor mezelf. Misschien wilde ik bewijzen dat ik nog niet vastgebakken zit aan haar. Maar het bleek uiteindelijk niet belangrijk. Het was leuk en daarmee klaar. Ik vertel het alleen maar aan je omdat ik het niet verzwijgen wil. Nemen we nog een Che met mango?’

‘Natuurlijk,’ Sjors grijnsde breed.

‘Nou, dat had ik niet verwacht van je, makker! Maar als je het maar naar je zin hebt gehad. ‘s Ochtends als ik met een kater wakker werd moest ik steeds aan je denken. Of je nog kwaad op me was en of je je wel zou vermaken. Nou, over het laatste had ik me dus niet druk hoeven maken.’

Ze genoten van hun tweede toetje en met de armen om elkaars schouders geslagen liepen ze terug naar het hostel om te gaan slapen.

Sjors verzuchtte terwijl hij de dunne deken over zich heen trok: ‘Voelt goed, gaan slapen zonder alcohol. O, nee, één pilsje, nou ja, één pils is geen pils. Welterusten!’

 wordt vervolgd

Artez

Het was weer tijd voor de Artez modeshow. Net als vorig jaar in Musis. Wat viel dit jaar op? Weinig borsten , veel billen en veel kleur! Veel mannen, veel kleur als diversiteit, weinig leeftijdsdiversiteit. Dit keer zaten we verder van het podium dan vorig jaar. Wat me deed denken dat ik volgend jaar misschien twee keer naar dezelfde show moet gaan. De hoeveelheid kleren is eindeloos. De eerstejaars, tweedejaars en derdejaars hebben ieder één model, maar de twintig eindexamenkandidaten hadden zo'n tien modellen aangekleed. Dat betekent dat er tweehonderdzestig verschillende outfits aan je voorbij trekken. Ondoenlijk om er later met elkaar over na te praten. Gelukkig zijn er foto's. Op de site van MimiBerlin is meer te zien.

Utrecht

Ik was alweer in Utrecht. Misschien dat het er iets mee te maken heeft dat mijn zoon daar woont en op dit moment niet vrij kan reizen en dan meteen maar helemaal niet reist zodat, als ik hem wil zien, ik naar hem toe moet.

Maar een tweede aanleiding was de borduurworkshop, aangekondigd bij de tentoonstelling van Jan Taminiau op de lapjesmarkt. De workshop was er niet. Maar wel een geweldig aanbod van allerlei stoffen. Van 1 euro per meter voor een onduidelijke katoen, tot 125 euro per meter voor een prachtige zijde. En wat een sfeer! Utrechters, studenten, nieuwe Nederlanders en toeristen. Alles liep door elkaar en de marktkooplui waren Amsterdams joviaal. Een bezoek voor herhaling vatbaar.

vervolg Alle wegen naar Bangkok
Hoofdstuk 8

Weerzien met Sjors

Sjors zag er niet uit. Zijn kleding leek in dagen niet gewassen, hij had schrammen op zijn blote benen, hij was een paar kilo afgevallen en zijn ogen waren bloeddoorlopen.

‘Wat heb je gedaan? Wat is er gebeurd?’ riep Matthias uit.

‘Niks, niks, nou, ja, niets bijzonders. Behalve dat ik toch nog even door ben gegaan met de beest uithangen. Tot ik jou weer zou zien. Dan zou ik stoppen. Hij greep Matthias bij de schouders, omhelsde hem en zei schor: ‘Matt, Matt, je bent de beste. Heb je een douche voor me?’

Ze liepen het busstation uit waar Matthias Sjors had opgewacht, door de drukke straten van de stad en kwamen na een kwartiertje lopen bij het kleine hostel aan.

‘Op mijn vorige kamer had ik een douche, maar ik dacht dat je liever goedkoop wilde dus je zult in de gang moeten. Maar het is redelijk schoon,’ voegde Matthias eraan toe.

‘Maakt me niets uit, heb je wel zeep voor me?’

Nadat Sjors zich had gedoucht en zijn laatste schone blouse vanaf de bodem van zijn rugzak had opgevist liepen ze de stad in voor een maaltijd.

‘Blij je te zien man,’ begon Sjors. Hij vervolgde: ‘jij stelde voor om op te splitsen. Je was kwaad op me. Maar ik moest zelf ook nadenken over wat ik nou eigenlijk van jou wilde, of liever gezegd, van mezelf. Onze vriendschap gaat al zo lang terug.’ Hij stopte even en vervolgde toen: ik beschouwde hem als vanzelfsprekend en was eraan gewend dat jij alles deed zoals ik het oké vond. Toen daar kleine veranderingen in kwamen stelde ik de tot dan zo makkelijke vriendschap op de proef. Ik vond dat jij maar met mij moest meegaan in plaats van dat we naar elkaar keken.

‘Lang terug ja,’ mijmerde Matthias ‘eerste klas Arentheem.’

‘Ja, weet je nog dat we vrijwel direct naar elkaar toetrokken? Mijn moeder was zo blij dat ik eindelijk eens een vriend had.’

‘Dan wel de mijne,’ antwoordde Matthias. ‘Lagere school was een ramp. Duffe, duffe kinderen. Nee, het leek of ik in de hemel kwam in die klas met jou.’

De schrijver is in zijn nopjes. Hij houdt van die jongens. Hij houdt helemaal niet van ruzie. En nu is die over. Of zal het toch nog na sudderen verderop in het verhaal? Dat ziet hij dan wel weer. Niet alleen in zijn eigen schrijfsels houdt hij niet van ruzies, ook in de boeken die hij leest kan hij uitermate goed uit de voeten met harmonieuze verhalen. Niet de smartlappen natuurlijk, niet de streekromans, maar echte goede schrijvers kunnen ook geluk en voorspoed meeslepend beschrijven. Op zo’n manier dat je je erin onderdompelt en je je verheugt in de voorspoed van de hoofdpersoon. Met de schrijver zelf gaat het op dit moment ook goed. Het is volop lente, de zomer is in zicht. Het schrijfwerk vordert en er is geen vuiltje aan de lucht. Geen enkel vuiltje. Dat kan natuurlijk niet zo blijven. Maar zoals hij zich niet druk maakt over sluimerend ongenoegen bij de twee hoofdpersonen van zijn boek, zo maakt hij zich ook geen zorgen over eventueel naderend onheil in zijn eigen leven. Hij kijkt de tuin in die geurt en kleurt en onderbreekt zijn schrijfwerk om een kop koffie te maken.

wordt vervolgd