Ken je de mop van die jongens die naar Parijs gingen? Die gingen niet.
Deze zin uit Turks fruit van Jan Wolkers slaat andersom op het vorige blogartikel. De zoon ging op het laatste moment niet naar Venetië vanwege de nieuwe regels van Duitsland. Utrechtenaren mochten niet naar het buurland (inmiddels mag geen enkele Nederlander meer daarheen, behalve de Limburgers) en ging toen naar Parijs. Bloedrood, maar zonder consequenties. Als eerst naar de Sacré-Coeur, net als hij en ik een paar jaar geleden deden. Parijs. De kroegen zijn inmiddels gesloten maar de restaurants nog open. Met enige weemoed kijk ik terug naar onderstaande foto, uit begin 2018. Komende zaterdag gaat hij met ons mee en van daaruit (sluiproute) naar Italië. Het is niet zoals het hoort. Solidariteit enzo. Maar misschien moeten we toch maar eens toe naar maatregelen per leeftijdsgroep. Mijn hart breekt als ik lees over vereenzaamde studenten en jonge mensen die niet uit kunnen, niet kunnen dansen, niet kunnen feesten, niet kunnen leven zoals een jong mens zou moeten kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten