laatste

Zo. Dit wordt het laatste. Het laatste blogartikel van mij. Het wordt tijd voor iets anders. Ik zou nog kunnen schrijven over een Burda-patroon dat ik kocht om een winterjas te maken. Zelf het patroon maken werd me ineens te onoverzichtelijk. Ik zou nog kunnen schrijven over ons verblijf in Felicien en de nieuwe Corona maatregelen in Nederland en in Frankrijk. Ook zou ik kunnen schrijven over het schijt hebben aan de maatregelen en de tocht naar de Provence. Verder nog over de terugkeer van de schoondochter naar Thailand en welke problemen dit nu met zich meebrengt. Ik zou kunnen schrijven over mijn angst voor de winter, maar ook over het vooruitkijken naar het voorjaar met de drie sabattical maanden. Dat zou ik kunnen doen, maar ik doe het niet.

Tijd voor een nieuw project. Een winterboek/zomerboek zoals ze in mijn jeugd bestonden. Met van allerlei. Verhaaltjes, tekeningen, raadsels, gedichten, patronen, overpeinzingen, foto's. Een kunstboek. Formaat krant. Digitaal of op papier. Dat ga ik nog uitzoeken.

Ik sluit af met een foto van de mooiste ochtend van de afgelopen vakantie in La Ciotat met het strand, het fluwelen licht, de woeste golven en de surfers. Adieu!

parijs

Ken je de mop van die jongens die naar Parijs gingen? Die gingen niet.

Deze zin uit Turks fruit van Jan Wolkers slaat andersom op het vorige blogartikel. De zoon ging op het laatste moment niet naar Venetië vanwege de nieuwe regels van Duitsland. Utrechtenaren mochten niet naar het buurland (inmiddels mag geen enkele Nederlander meer daarheen, behalve de Limburgers) en ging toen naar Parijs. Bloedrood, maar zonder consequenties. Als eerst naar de Sacré-Coeur, net als hij en ik een paar jaar geleden deden. Parijs. De kroegen zijn inmiddels gesloten maar de restaurants nog open. Met enige weemoed kijk ik terug naar onderstaande foto, uit begin 2018. Komende zaterdag gaat hij met ons mee en van daaruit (sluiproute) naar Italië. Het is niet zoals het hoort. Solidariteit enzo. Maar misschien moeten we toch maar eens toe naar maatregelen per leeftijdsgroep. Mijn hart breekt als ik lees over vereenzaamde studenten en jonge mensen die niet uit kunnen, niet kunnen dansen, niet kunnen feesten, niet kunnen leven zoals een jong mens zou moeten kunnen.

   

Parmesan

 

Dit stuk Parmezaanse kaas is het derde en laatste stuk dat we meenamen uit Alba, afgelopen zomer. Op de markt hebben we daar voor twintig euro per kilo drie stukken laten incealen en meegenomen naar Nederland. 

De zoon gaat morgen naar Italië. Venetië. Nu is de tijd. Geen toeristen op het San Marcoplein. Het is moeilijk te beslissen of er via Duitsland en Oostenrijk, met strenge regels (niet uit Utrecht mogen komen) of via het almaar meer oranje kleurende Frankrijk ( maar dit zonder veel consequenties) gereisd zal worden. Morgen bij het wegrijden met de geleende auto wordt de route bepaald. 

Met meer nadruk dan anders zal de wens zijn: Bonne route!

logés

Drukke dagen en een vol huis met twee logés. Ze bezochten de zandverstuiving op de Veluwe, Park Sonsbeek, de Intratuin en op zondag het sterrenrestaurant 'het Raedthuys'. Op zaterdag werd na een Thaise maaltijd thuis in gezelschap van twee van de oude schoolvrienden, de Irish pub en het aardvarken (het beroemde beeld bij de Arnhemse bibliotheek), bezocht en bier gedronken, zittend op het gras, aan de Rijn. 

Helaas was F. niet bij het Thaise etentje en ook niet bij de lunch in het restaurant. Hij was en is niet lekker, heeft vanmorgen een test gedaan en krijgt binnen achtenveertig uur de uitslag. Extra zuur dat hij niet mee kon naar het restaurant omdat deze plek al een paar jaar op zijn verlanglijstje staat en nu er een actie was, hij zijn kans schoon zag om er een keer te eten. De logé dronk champagne, nam het hele wijnmenu én de Franse kaas en alleen dat laatste kon rekenen op enig wenkbrauw gefrons.

stoelen

Terwijl ik met een schuin oog kijk naar de 'flight status' van de vlucht van Bangkok naar Amsterdam waarmee de schoondochter to be (or not to be, that is the question) voor zeven weken naar Nederland komt, kijkt u naar de nieuwe stoelen.

Eigenlijk is er geen enkele stoel nieuw, want allen ouder dan vijftig jaar. De gele is vorig jaar opnieuw bekleed door een professional, de bruine is wegens het vorig weekend doorbreken van het metalen frame van een van de twee rode stoelen vervangen door een vintage kantoorstoel. Gevonden op Marktplaats en opgehaald uit een loods met duizend stoelen. De blauwe was ook rood en heb ik zelf bekleed. Het ging boven verwachting goed met de lap stof van zes euro van de markt in Utrecht. Totdat de schroeven er weer in moesten. F. en ik hebben er uren over gedaan om de gaten terug te vinden waar de schroeven in moesten.

reizen

 

Ik las dat over een paar weken er waarschijnlijk weer gereisd mag worden buiten Europa. Wellicht wordt er aan de vier souvenirs, hier te zien op de vensterbank: een olifantje uit Cambodja, een draak uit Singapore, een tajine(tje) uit Marokko en een rijstpotje uit Thailand nog een attribuut toegevoegd uit verre oorden. Voorlopig gaat mijn verlangen alleen maar uit naar nog langer in Frankrijk verblijven en wellicht volgende zomer een uitstapje naar Genua. De zee (zo goed bevallen afgelopen zomer in Nice) en Italië (de beste en tevens goedkoopste koffie) in één bestemming.

concert

De vakantie werd afgesloten met een concert op de boerderij 'les lacs'. Georganiseerd door Markus (trompet) en Kate, met een prominente rol voor Frans (trombone)en natuurlijk voor Daniel (gitaar). Verder met ook geweldig spel van Linda (keyboard), Steph (basgitaar) en Nicola (drum). Op groot scherm afspelen! 

vakantie

Elk jaar gaan we 's zomers vanuit ons huis in Frankrijk nog een weekje ergens anders naartoe. Dit jaar was mijn keus gevallen op Nice en die van F. op Alba (Italië). Hier enkele foto-impressies.

meteen pootje baden in zee

picknick op de Promenade des Anglais

abrikozen (uit de Ardêche!)

palmbomen

waterspeelplek

de haven van Nice

midden op de dag druk op het strand

de haven van Saint Jean Cap Ferrat

over de bergen naar Italië

kamer in B&B Ai Portici in Alba

de wijnvelden van Barbaresco

door de Po-vlakte weer naar huis

jam en courgettes

Een jaarlijkse traditie: het maken van abrikozenjam. 17 potten opbrengst dit keer van 7 kilo. Genoeg voor het hele jaar en nog over om wat potten kado te doen.

Maar waarom teelt iedereen hier courgettes? Die planten leveren altijd zo'n overproductie dat iedere kennis wordt 'verblijd' met deze veelzijdige groente. We hadden inderdaad nog niet alle 27 verschillende courgettegerechten geprobeerd uit de Zilveren Lepel, dus straks kunnen we onze eigen courgettes (er staan vier planten in de moestuin die al gebloeid hebben) er ook nog wel bij.

hittegolf

Volgende week komt er een hittegolf. Zaak dus om de plonsbak af te maken. Een klusje bedacht voor de meivakantie, maar omdat die niet doorging moest er nu nog een en ander gebeuren. De rand moest nog afgemaakt, de muur gelijkgetrokken en een stapsteen gelegd om makkelijk in en uit te kunnen stappen. De perfecte steen lag een paar meter verder, maar lastiger, ook een paar meter dieper richting rivier. Met de lier, die ooit nog dienst deed toen mijn vader met de auto net na de brug in een greppel belandde,  en ronde stukken hout lukte het ons wonder boven wonder om de steen op zijn plek te krijgen. Nu toch ook maar meteen het water in de bak! Wat een genot. Niet zo koud als gedacht, maar koud genoeg om uren erna koel te blijven.