naweeën

Toen de crematie van mijn moeder achter de rug was vulde mijn hoofd zich met ruimte en was er opluchting omdat ik me niet meer druk/ bezorgd/ belast hoefde te voelen om haar. Dat gevoel duurde een maand lang tot de eerste Paasdag toen we de laatste spullen gingen verdelen. Het weer door de handen laten gaan van servies en sieraden en de gang de volgende dag naar de kringloop deden herinneringen, fijne en niet-fijne, opborrelen. Schuldgevoel komt er ook om de hoek kijken. Niet aardig genoeg geweest, niet vaak genoeg op bezoek. 

Ook herinneringen aan mijn vader kwamen, vooral 's nachts, voorbij.

Vandaag zal geen makkelijke dag worden. Ik ga de urn van mijn moeder ophalen. Omdat zowel papa als mama in Frankrijk verstrooid willen nemen F. en ik de urnen komende vakantie mee. 
Voor de echt allerlaatste keer naar Oosterhout, luisterboek van Potter paraat. Vandaar uit ga ik langs Utrecht. Lunchen met W. om mijn blik weer naar de toekomst proberen te richten. 

F. zei vanochtend, niet voor het eerst, tegen me: 'je hebt het goed gedaan.'

Ik ben daar niet zo van overtuigd.

And now for something completely different! De avonturen van Sjors en Matthias

Hoofdstuk 6

Vietnam, weerzien met Andreas

Ze waren niet lang in Dien Bien Pho gebleven. Het bleek deprimerend, al die oorlogstekenen. Na een dag hadden ze het wel gezien. Uitgaansgelegenheden waren er niet, alleen hoertjes, waar een boomlange Australiër hen vriendelijk op wees.

Ze konden met het vliegtuig naar Hanoi of met de trein. Het was Sjors die pleitte voor het vliegtuig. Niet goedkoop, wel tien keer zo snel.

En veiliger, zo leek het nu tenminste na hun avontuur met de bus.

‘Best,’ had Matthias geantwoord. Hij had zich voorgenomen komend schooljaar maximaal te gaan lenen, al zijn huisgenoten deden dat. En met de toelage die hij van zijn ouders ontving kon hij best ruimer doen dan vorig jaar, had hij besloten. Hij vond het niet erg om in de goedkoopste hostels te verblijven, maar af en toe wat meer luxe kon geen kwaad.

En zo waren ze comfortabel en wel in Hanoi beland.

Het was weer leuk in een stad te zijn. Ze hielden beiden van de reuring op straat, de geluiden, het feit dat de nacht alleen verschilde van de dag doordat de zon weg was. Ze deden zich weer te goed aan het kruidige eten in de eettentjes en kraampjes op straat. Matthias was blij verrast toen hij ontdekte dat een staat verwijderd van hun hostel een Franse bakker zat met echt stokbrood. Hij at een hele achter elkaar op, terwijl Sjors verbaasd toekeek nadat hij een deel van het brood had afgeslagen.

Ze bleven ’s ochtends lang in bed liggen omdat ze het elke avond met verschillend gezelschap uit het hostel laat maakten. Ze gingen uit naar de verschillende danceclubs of bleven in de centrale ruimte een bordspel spelen als iemand Catan of Carcassonne op de tafel had gelegd. Matthias was een ster in drankspelletjes. Hij verloor er precies genoeg om aangenaam aangeschoten te worden, maar dronkenschap bleef hem altijd bespaard. Sjors had niet altijd zoveel geluk, maar hield er dan bijtijds mee op om vanaf de zijlijn Matthias aan te moedigen.

Op een van die avonden, ze waren aangeschoven bij een stel jongens die Kolonisten aan het spelen waren, klonk een bekende stem achter hen.

‘Sjors!’ Wat een toeval jullie hier te zien!’.

Matthias voelde een rilling over zijn rug gaan. Voor hij had omgekeken wist hij wie er zo enthousiast Sjors had begroet.

‘Andreas! wat doe jij hier?

Sjors stem klonk oprecht verbaasd, niet enthousiast maar ook zonder enige ergernis.

Was hij hen gevolgd? Waarom in godsnaam dook hij hier op? Alle jongens, het waren voornamelijk jongens geweest waar ze mee optrokken, soms een stelletje, de korte ontmoeting met de Franse meisjes was de enige met het andere geslacht geweest, waren toffe gasten. Waarom dook de enige idioot hier in hun hostel op?

Niet te zeer laten blijken dat hij rillingen van deze jongen kreeg. Gewoon doen, erboven staan. Sjors straks, als ze alleen waren te verstaan geven dat hij deze keer echt niet met hem op stap zou gaan en als Sjors dat wel wilde dan...

Ja wat dan? Waarom was hij er eigenlijk niet meer op teruggekomen. Teruggekomen op Sjors' vreemde aantrekkingskracht voor de deze jongen? Hij vervloekte zijn eigen laksheid. Vaak, veel te vaak dacht hij dat dingen wel vanzelf terecht zouden komen. Dat hij zijn thesis best in tien dagen kon schrijven terwijl er minstens twee maal zoveel tijd voor stond. Dat hij wel de dag voor vertrek nog een creditcard kon regelen. Nee dus, waardoor hij nu steeds afhankelijk was van Sjors zijn kaart.

Werktuiglijk speelde hij verder, nadat hij Andreas een korte knik had gegeven. Sjors zat alweer met hem aan het bier, zijn plek had hij afgestaan aan een van de andere jongens.

 wordt vervolgd